Toplum merkezli yaşayan insanlar

BİTİŞİN İŞARETLERİ

BİTİŞİN İŞARETLERİ...
Toplum merkezli yaşayan insanlar, zamanla heyecanını yitirirse, artık o kimselerde bitişin işaretleri gözlenir.
Onlar; telefonlara cevap vermez, halkın arasına girmez, cenazede, düğünde, mutlu ve acı günlerde görülmez olurlar.
Onlara ulaşılamaz. Selamlarını cimri kullanmaya başlarlar.
Çok yoğun oldukları havasını oluştururlar.
Konuşan insanı dinlemez, insanlarla göz göze gelmek istemezler.
Sessiz mekânları tercih eder, üç beş kişinin etki alanına girerler.

Yüzleri gülmez, kaşları çatıktır. Bencillikte zirve, her günleri sızlanmadır.
Sürekli dedikodu üretir, sohbetlerinde para pul yer bulur.
Sürekli geçmiş hatıraları anlatır, geleceğe yüzünü kapatırlar.
Cemaatin gücüne inanmaz, çokluğun olduğu yerde problem olur derler. Kendilerinin olmadığı yerde kasırga olacağını zanneder, toplumun bütün yükünü taşıdığını düşünürler.

Günlük dost edinir, sürekli övgü beklerler. Doğru söyleyeni değil, öveni seçerler. Eleştirene sövüp, öveni severler.
Geçmişini unutur, insanları saf zannederler. Kendilerini âlim, insanları cahil görürler.
Vicdanlarını dinlemeyip, cüzdanlarının peşine koşarlar.
Haramı  sorgulamaz, helali hesap etmezler. Haramı mubah görüp, helale koşmazlar.
Her şeye sahip olmak isteyip, dünyanın fani olduğunu unuturlar.
Allah affedici deyip, yanlışa devam ederler. Ahireti unutup, dünyayı tercih ederler.
Böyle insanların hem dünyası, hem de ahireti karanlıktır. Bu duruma düşenler, çokluk içinde yalnızlaşırlar. Günleri bulanık, gelecekleri perişanlıktır.

İnsan, hangi konumda olursa olsun insan olduğunu unutmamalı, her zaman insan olmanın gereğini yapmalıdır.
Hayatın fani oluğu bilinmeli, hükmedenin Allah CC. olduğu unutulmamalıdır.

Bunlar bitişin ve çöküşün işaretleridir. Böyle bir sonuç, hayatı ızdırap ve çileye dönüştürür.