ASİMİLE

ASİMİLE

     Bir önceki köşe yazımda “vesayet” kelimesini telaffuz eden devlet büyüklerimize seslenerek, bu tür yabancı kelimeleri kullanmanın halkına, onların anlamayacağı, anlayamayacağı bir dille hitap etmek olacağını vurgulamak istemiştim. Bu tür yabancı kelimeleri kullanmak dilimizi başka dillere benzetmek demek olacaktır. Bunun adına da dünya literatüründe asimilasyon denir. Kelime; cümle içerisinde: ”Asimile etmek veya asimile olmak” şeklinde ifade edilir. Bu asimile işi ya kendi milletinin özendirmesiyle veya başka milletlerin yönetimleri tarafından zorlanarak yapılır.

Asimile: 1-Kendi isteğinle, 2-Başkaları tarafından zorlanarak gerçekleşir.

Toplumlar tarih boyunca zapt etmiş oldukları yerlerin toplumlarını kendilerine benzetmeye uğraşmışlardır. İşgale uğrayan toplumlar da zapt eden toplumlara uymamak için ayak diretmişlerdir, karşı gelmişler, zaman zaman da isyan etmişlerdir. Bu direnmelerin başarılı ve başarısız olanları da vardır elbette. Ancak kanlı bir şekilde susturulanlar da yok değildir. Asimile olanlar asimile eden toplumların içerisinde onlar gibi olarak kaybolup gitmişlerdir. Yani işgalci toplumların dillerini, kültürlerini, davranışlarını benimseyerek eriyip gitmişlerdir. Kendi kültürlerine yabancılaşmışlardır.

Kendi kültürüne yabancılaşmak üzerinde duralım. İşin özü daha iyi anlaşılsın. Çoğumuzun bildiği üzere, milletlerin kültür ve geleneklerinin oluşması yüzlerce hatta binlerce yıllara bağlıdır. Bu kültürlerin içerdiği ninniler, şiirler, şarkılar, destanlar, methiyeler ve her türlü edebiyat ürünleri asimile olunduğunda kaybolup giderler. Kültürlerini kaybeden milletlerin adı şanı da onlarla birlikte kaybolup gider. Onlarda artık şahsiyet diye bir şey oluşamaz. Şahsiyetini kaybeden birey kendine olan güvenini de kaybeder. Onlarda beceri diye bir şey de kalmaz.

Bir insan için kendine olan güvenini kaybetmekten daha vahim ne olabilir? Asimile olan insan kendinden beklenileni de veremez. Asimile olduğu halkın içinde değerleri de olamaz. Daima günah keçisidirler, gülünçtürler. Beğenilmezler, dalga geçilen değersizlerdirler. Asimile olan toplumlar arasında suç oranı da daima yüksektir. Çünkü onların sinirsel sağlam oldukları da söylenemez. Suça meyillidirler. Asimile olanlar artık her şeylerini kaybetmişlerdir. Geri kendi kültürlerine dönebilmeleri yeni bir dünyanın doğuşuna kalmıştır. Asimilenin her türlüsüne; asimile etmeye de edilmeye de karşı gelmeliyiz. Hele bizzat yabancı kelimeler kullanarak asimile olmak isteyen kendi elitlerimizi ayrıca kınamalıyız da.

Kavranoğlu