Canik Belediyesi'nin...

KAN KAYBEDEN MESLEĞİ ELEŞTİRDİK…
Canik Belediyesi’nin düzenlediği Basın Çalıştay’ına katıldım.
Elimden geldiğince, dilimin de döndüğünce konuştum.
Neler mi konuştum?
Kavak’ın yetiştirdiği dünya ve olimpiyat şampiyonu, bugün 55. ölüm yıldönümü olan YAŞAR DOĞU’yu (1961) rahmetle ve saygıyla anıyorum.
***
Bu çalıştayın yapılmasında emeği geçen Canik Belediye Başkanı Osman Genç’i, başkan Yardımcısı Ali Can Usta’yı ve Canik Belediyesi’nin başarılı basın danışmanı Musa Öztürk’e teşekkürlerimi sunarım…
Şimdi sıra iğneyi kendimize batırma zamanında.
Başkan Genç burada uyanık davrandı.
Şaka da olsa; basını basına düşürmenin en güzel yolu bu aslında.
Gel de şimdi istersen eleştirme kendi kendini…
Canik Belediyesi’nden çok zekice bir çalıştay, çok zekice bir panel.
Emeği geçenleri bir kez daha ayrı ayrı kutlarım.
***
İnternet medyasını yakınen takip ediyorum.
İlk yıllardan beri de çeşitli sitelerde köşe yazarlığı yapıyorum.
18 yıl önce spor müdürü olarak yerel gazetelerde çalıştım…
Sadece gazetecilik yapmaya gayret ettim.
***
Meslekte, yanmadan pişmeden ‘ben oldum’ diyen çok.
Usta, çırak ilişkisi kalmadı.
Meslekte, asgari ücrete çalışan da çok.
Meslekte, yol gösteren yok.
Meslekte, ne birlik ne de dayanışma var.
Meslekte, doğru dürüst çalışan bir cemiyet bile yok.
Gazetecilik, kan kaybediyor.
Gazetecilik, inandırıcılığını yitiriyor…
Bunda, herkes hem fikir.
Gazetecilik, üniversite sınavlarında istenilmeyen meslek haline gelme noktasına gelmiş durumda.
Bu işi yapan herkes kendine çeki düzen vermek zorunda.
Gazetecilik köşeyi dönme aracı olarak kullanılmamalı.
Bu çürük kalemler ayıklanmalı.
Yeri geldiğinde kalemi kırmalı, ancak meslek onurunu ayaklar altına almamalı.
El birliği ile kaybolan itibarı, kaybolan değerleri ve kaybolan saygınlığı herkes üzerine düşeni yaparsa; yeniden kazanılabilir.
Yol yakınken, yasama, yürütme ve yargıdan sonra dördüncü kuvvet olarak gösterilen en saygın ve yaptırımı en güçlü bu mesleğe ihanet edenleri süpürme vakti gelmiştir.
***                                                                             
Basının ve internet medyasının en büyük sorunu; yaptığı işin büyüklüğünün farkında olmayan insanlar tarafından yapılmasıdır.
Osman Kara ustamızdan duymuştum yıllar önce; ‘BU KALEM KULLANMASINI BİLENİN ELİNDE MUSA’NIN ASASI, KULLANMASINI BİLMEYENİN ELİNDE İSE ALLAH’IN BELASI OLUR’ demişti…
Bu sözü kulağıma küpe yaptım.
***
Alın size örnek…
Samsun iki doktorunu görev başında şehit verdi.
Bu haber ilk internet medyasına nasıl düştü?
Nasıl görseller kullanıldı?
Silahlar, tabancalar, alabildiğince şiddet içeren fotoğraflar.
Aklınıza ne geliyorsa kullanıldı…
Bunlar doğru değil.
Şunu anlarım; ateş ederken bir katili fotoğraf olarak yakalamışsan bunu yayınlayabilirsin.
Fakat; internetten indirdiğin silahı tam sayfa koymak olmaz.
Birileri bu internet görsellerini yapan arkadaşlara neleri yapıp neleri yapmamalarını öğretmesi gerekiyor…
‘Ben yaptım oldu.’ Diyebilirsiniz…
Fakat ne kadar ‘ben yaptım’ deseniz de, olmaz kardeşim olmaz…
Bunun adı gazetecilik olmaz.
Gazeteci, muhabir yeri geldiği zaman empati yapmasını bilecek.
İnsan olmak mı? Gazeteci olmak mı?...
Bu kararı haberi yazan verecek!
Her şeyin başı insanda bitiyor.
‘MERHAMETİ OLMAYAN ADAMDA KARAKTER OLMAZ’
Bunu beklemek de saftilik olur.
***
İnternet Medyasında muhalif olan site yok gibi…
Herkes üç aşağı beş yukarı aynı haberi yapıyor.
Yani istenileni yazıyorlar.
İstenilmeyen yazıldığı zaman da, ya reklam yada, haber alamıyorlar.
Dik duran yok.
Sansür çoook!
Yazamıyoruz yazamıyoruz…
En büyük sansür kendimizin kendimize koyduğu sansür.
Üç kuruşluk reklam için eğilen çook!
Oysa ki; gazeteci muhalif olmak zorundadır.
Muhalif olan yok.
Gazetecinin reklam kaygısı olmamalı.
Gazeteci isteneni değil de; yazılması istenmeyeni yazan olmalıdır.
Gazeteci haksızlığa karşı duvar olmalıdır.
Yüce Peygamberimiz; ‘HAKSIZLIK KARŞISINDA SUSAN DİLSİZ ŞEYTAN GİBİDİR’ buyuruyor.
Güzel hoş sohbet herkesin fikrini söylediği bir çalıştay oldu.
Hepsi bu!...   
[email protected]