ÇİFTÇİ ÜRETİCİLERİMİZİN HALİNİ NİYE GÖRMÜYORUZ?

ÇİFTÇİ ÜRETİCİLERİMİZİN HALİNİ NİYE GÖRMÜYORUZ?

“Türk çiftçisi yıllardır korumasız, adeta kaderine terk edilmiş durumda. Öyle kötü günler geçiriyor ki, imdat sesini bile duyan yok.”
Kim diyor bunları?
Birlikte yıllardır çalıştığımız, Günaydın’ın Ankara temsilciliğinden zamanın Cumhurbaşkanı Turgut Özal’ın Başdanışmanlığından emekli olduktan sonra hala bıkmadan usanmadan önemli konulara değinen yazılar yazıyor. Demek ki, en sonunda Çiftçilerimizin acıklı halini o da görmüş…
Bakın neler diyor;
Yöneticilere bakarsanız, ortalık güllük gülistanlık. Ama kazın ayağı öyle değil. Gerçeklerle iyimser nutuklar örtüşmüyor maalesef. Şunu herkes bilmeli ki, Türk çiftçisi perişan. Ürettiği her şeyin maliyeti çok arttı. Yetiştirdiğini değerine satamıyor, parayı komisyonculara, tefecilere, bankalara kaptırıyor. Çoğu gırtlağa kadar borçta, senetleri ödeyemiyor, malını mülkünü icradan kurtarma savaşı veriyor.
KİMSE KÖR DEĞİL
Mazot arttı, tohumluk ve gübre arttı, zirai ilaç çok pahalandı, sera naylonu, sulama sistemleri, elektrik filan el yakıyor. Nakliye belini bükmeye başladı çiftçinin. Bir de yanına her gün artan vergileri koyarsanız, ipin ucunun iyice kaçtığını kolayca anlarsınız. Hele bir de hayvanı varsa çiftçinin, durumu daha da beter hale geliyor. Hayvan yeminin fiyatı öylesine arttı ki, millet ineklerini ve koyunlarını kasaba satıyor artık. Tarım Bakanlığı aksini söylüyor ama köy yerinde yaşayanlar ve onlara tanık olanlar kör değil. Açıkça görüyorlar olanları.
ZİRAAT MÜHENDİSLERİ NE OLDU?
Hükümetin güzel bir uygulaması vardı. Köylerde birer ziraat mühendisi görevlendiriyordu. Şimdi onları da göremiyoruz artık. Neden kalktı bu uygulama, niçin geri çekildi genç mühendisler? Eğer görevde olsalardı, hiç değilse amirlerine anlatırlardı çiftçinin perişan durumunu.
Böyle giderse, çiftçi havlu atacak bilesiniz. Çiftçi havlu atarsa, ülke gıda sıkıntısı çeker. Zararına kim çalışır? Pahalıya mal edip ucuza satarak kazanma formülünü henüz dünyada bulan yok. Tüm girdilerin el yakacak, sen de zararına üretip, geçimini sağlamaya çalışacaksın. Öyle şey olur mu?... Ya çiftçinin feryadına kulak vereceğiz ya da sonucuna hep birlikte katlanacağız.
Çiftçinin feryadı, sanayicinin feryadına benzemez. Otomobili, buzdolabını, televizyonu yiyemezsin, ama çiftçinin ürettiğini bulamazsan, açlıktan ne yapacağını kimse kestiremez.
TARLADA 50 KURUŞ PAZARDA 2 LİRA
Domates tarlada 50 kuruş, pazarda 2 lira, manavda 3-4 lira. Hıyar hıyar olalı böyle fiyat çekmedi. Ama çiftçi değil, komisyoncu kazandı hep. Kavun, karpuz, soğan, sarımsak, patates, hele limon… Kilosu 5 liraya limon olur mu? Mersin’den 50- 60 kuruşa satılan limonun fiyatı, pazar ve manavlarda on misline çıkıyor. Kavun karpuz da öyle…
Şeftaliyi kaça sattı üretici? Biz kaçtan yedik büyük şehirlerde biliyor musunuz? Söylesem dudağınız uçuklar. Şimdi nar mevsimi geliyor. Üretici kilosunu 40- 50 kuruşa satsa iyi. Ama şehirlerde 4-5 liraya yiyecek millet. Nar kansere iyi geliyor diye, dünyada en pahalı meyvelerin arasına girdi. Ama bize bakın, üreticisi zarar ediyor hâlâ.
Kime anlatacağız bunları? Kim dinleyecek çaresiz kalan üreticilerimizi.......?