Ferruh Abiyi son...

FERRUH ABİ!...
Ferruh Abiyi son yolculuğuna uğurladık.
Büyük bir usta daha hayata gözlerini kapadı.
Koşan koşturan mücadele eden bir yapısı vardı.
Yılmayan bir gazeteciydi.
Mücadele adamıydı Ferruh abi.
Bir yaz günüydü, evinde misafir oldum.
Misafirperverdi.
Neşeli sevecen bir ustaydı.
Bana düşmez ama, iyi gazeteciydi.
Ferruh abi çetin bir ustaydı.
***
PTT 1. Ligin son deplasmanı için basınla birlikte Malatya’daydık.
Bir geceye davetliydik Malatya’da.
Karşımda masada oturan Malatyalı gazeteci büyüğümüz Remzi Hayta,
bana ‘Ferruh Çetin nerde?’ diye sordu.
Yutkundum, ‘Ferruh abi bu aralar hasta!’ diye cevap verdim.
Gazeteciliğe birlikte başladıklarını anlatan Malatyalı gazeteci dostu, ‘Ferruh Çetin’e çok selamlarımı söyle’ dedi.
Samsun’a gelince OMÜ’ de görev yapan oğlu Gökhan Çetin’i aradım.
Malatyalı gazeteci Remzi Hayta’nın Ferruh abiye çok selamları var dedim.
***
Araştırma Hastanesinde yatarken Ferruh abiyi gidip ziyaret ettim.
Çok mutlu olmuştu.
Ferruh abiye, ‘Beni tanıdın mı?’ diye sorunca, güldü.
Sonra da ‘Tufan tanımam mı seni’ diye karşılık verdi.
Fazla yormak istemedim.
Elini öpmek istedim.
Öptürmedi.
‘Soranlara selam söyle’ dedi.
Abi müsaadenle dedim.
Ve en son görüşüm oydu.
Ferruh abi, her zaman janti, her zaman şık, lacivert takım elbisesiyle, kırmızı kravatı, yakasında kırmızı mendiliyle, sağ eline taktığı şık saatiyle, Çarşamba işi özel yapılmış kundurasıyla, her zaman traşlı haliyle, yazdığı sıra dışı yazılarıyla, basın dedektifimiz olarak bende yaşayacak.
Şokhaber.net’te de Ferruh abiyle aynı sitede köşe yazarlığı yapmaktan büyük gurur duyuyordum.
O’nu her zaman saygıyla rahmetle ve özlemle anacağım!
Rahat uyu büyük usta!...

[email protected]