SEVGİLİLER GÜNÜNÜ UĞURLARKEN

Basında okuduğum kadarıyla, ”sevgililer gününü” tasvip etmeyenlerin olduğunu gördüm. Çeşitli hediyeler alan insanların sevinçleri, onları neden rahatsız ettiği, merak konum oldu. Amaçları sosyal kazanımlara da katkıda bulunan bu günü karalamak mıdır? Anlayamadım. Onun İçin bu yazımı “Sevgililer gününe” ayırdım.

Sevgililer günü olarak adlandırılan ve bütün dünya insanlarının zevkle birbirlerini hediyelendirdikleri, sevindirdikleri gündür “14 Şubat”. Kim tarafından teklif edilip kabul gördüyse görsün hoş ve faydalı bir hareket olduğundan kimsenin şüphesi yok. Şüphe olsaydı bu denli hediye değişimi olmazdı sanırım.

Bir bakalım, kimdir bu sevgililer? Eğmeden, bükmeden hitap başlıklarımızdan hareket ederek tespit edelim. Kimlere “sevgili” diye hitap ediyoruz? Buyurun: sevgili anneciğim, sevgili ablacığım, sevgili babacığım, sevgili eşim gibi. Unutmamalıyız ki bütün anneler de babalarımızın sevgilisidir. Dolayısıyla onlar da hediyelerini almaktadır. Yani herkes hediyesini alarak seviniyorsa zarar görenler kimler oluyor? Toplumun bütün kesimleri bugünden yararlanıyor. Bundan şüphemiz olabilir mi? Ayrıca sevinmenin kime zararı olabilir ki? Bu günü hele dinle mukayese etmek, gelenek ve göreneklere alet etmek de ne kadar yararlı olur bilemem. Bildiğim şey hediyenin çok yönlü faydalı olduğudur. Çünkü hediyeler esnafın da sevinmesini sağlıyor. Sosyal hayata hareketlilik getiriyor. Sosyal refah yükselir. Hepimizin peşinde gayret sarf ettiğimiz sosyal refahın yükselmesi değil midir?

Kavranoğlu